Gonienie psa za ogonem to zachowanie, które każdy właściciel psa widział przynajmniej raz.
Z zewnątrz może to wyglądać zabawnie, ale przyczyny tego zachowania mogą być zupełnie inne, jak podaje .
Dla szczeniąt i młodych psów jest to często zupełnie normalna forma zabawy i poznawania swojego ciała. W miarę dorastania szczenię odkrywa nowe części ciała i uczy się koordynować ruchy.
Zdjęcie:
Czasami takie zachowanie może być próbą zwrócenia uwagi właściciela, jeśli wcześniej reagował on emocjonalnie na podobne działania. Pies szybko zapamiętuje, że jego „sztuczka” wywołuje śmiech lub rozmowę i wykorzystuje to do interakcji.
Jednak w niektórych przypadkach ciągłe i kompulsywne gonienie ogona przeradza się w stereotypowe zachowanie podobne do nerwicy. Często występuje z powodu przewlekłego stresu, nudy lub braku ćwiczeń fizycznych i umysłowych.
Przyczyną mogą być również problemy medyczne powodujące swędzenie, ból lub dyskomfort w okolicy ogona lub gruczołu odbytu. Pasożyty, alergie lub urazy powodują, że pies skupia się na źródle podrażnienia.
Jeśli pies nie tylko się bawi, ale celowo goni swój ogon aż do wyczerpania, ignorując komendy, jest to poważny powód do niepokoju. Takie kompulsywne zachowanie może prowadzić do samookaleczenia.
Ignorowanie problemu może pogorszyć stan zwierzęcia i doprowadzić do rozwoju uporczywego zaburzenia kompulsywnego. Leczenie na późniejszych etapach wymaga znacznie więcej czasu i wysiłku.
Pierwszym i najważniejszym krokiem powinna być wizyta u lekarza weterynarii w celu wykluczenia wszystkich możliwych przyczyn fizjologicznych. Specjalista przeprowadzi badanie i w razie potrzeby przepisze testy.
Po wykluczeniu problemów medycznych, należy przeanalizować styl życia i rutynę psa. Upewnij się, że Twój pupil ma dużo długich spacerów, aktywnej zabawy i ćwiczeń umysłowych w postaci zabawek treningowych lub edukacyjnych.
Nigdy nie zachęcaj do takiego zachowania swoją uwagą, śmiechem lub próbami emocjonalnego powstrzymania psa. Najlepszą taktyką jest całkowite zignorowanie epizodu i skierowanie uwagi zwierzęcia na inną czynność, taką jak wykonywanie polecenia.
W skomplikowanych przypadkach może być potrzebna pomoc profesjonalnego psiego lub zoopsychologa, który specjalizuje się w korekcji zachowań. Specjalista opracuje indywidualny program, który pomoże zmniejszyć poziom lęku u psa.
Podsumowując, pogoń za ogonem to wieloaspektowe zjawisko, które wymaga dokładnej analizy ze strony właściciela. Zrozumienie prawdziwych przyczyn tego zachowania jest kluczem do zapewnienia zwierzęciu dobrego samopoczucia fizycznego i psychicznego.
Czytaj także
- Dlaczego pies liże nos: jak rozszyfrować sygnały mowy ciała swojego zwierzaka?
- Dlaczego kot przewraca się przed swoim właścicielem: ukryte znaczenie postawy zaufania i otwartości
