Wypalenie emocjonalne u rodziców to stopniowy proces wyczerpania psychicznego i fizycznego.
Rozwija się niepostrzeżenie, maskując się jako zwykłe zmęczenie codziennymi troskami, donosi korespondent .
Wiele mam i ojców zrzuca swój stan na karb przejściowych trudności lub braku snu. Ciągłe napięcie bez możliwości pełnej regeneracji prowadzi do kumulacji stresu.
Zdjęcie: Pixabay
Kluczową przyczyną jest chroniczny nadmiar zasobów osobistych w stosunku do wydatków. Rodzic poświęca energię, czas i uwagę przez lata, nie uzupełniając swoich wewnętrznych rezerw.
Presja społeczna i mit „idealnego rodzica” potęgują poczucie winy z powodu własnego zmęczenia. Chęć dostosowania się do zawyżonych standardów powoduje ignorowanie pierwszych sygnałów organizmu.
Jednym z często ignorowanych sygnałów staje się emocjonalna alienacja wobec dzieci. Rodzic nadal wypełnia swoje obowiązki, ale robi to automatycznie, bez szczerej radości i ciepła.
Zaburzenia poznawcze, takie jak roztargnienie i problemy z pamięcią, są również obwiniane za przepracowanie. Zdolność koncentracji i podejmowania świadomych decyzji nawet w prostych codziennych sytuacjach jest upośledzona.
Ciągła drażliwość i wybuchy złości przy drobnych okazjach są znakiem ostrzegawczym wyczerpania układu nerwowego. Po takich epizodach poczucie winy tylko wzrasta, zamykając błędne koło.
Objawy fizyczne obejmują uporczywe zaburzenia snu, zmiany apetytu i częste przeziębienia. Ciało sygnalizuje problemy, gdy zasoby psychiczne są na wyczerpaniu.Jeśli nie podejmie się odpowiednich działań, chroniczne wypalenie może przerodzić się w zaburzenia lękowe lub depresyjne. Wpływa to negatywnie na atmosferę w rodzinie i dobrostan psychiczny dzieci.
Pierwszym krokiem do wyzdrowienia jest rozpoznanie problemu bez potępiania samego siebie. Ważne jest, aby zrozumieć, że wypalenie nie jest słabością charakteru, ale naturalnym wynikiem długotrwałego stresu.
Konieczne jest świadome odkładanie nawet krótkich okresów czasu na własny powrót do zdrowia. Pomoc może polegać na prostych czynnościach: piętnastu minutach ciszy, samotnym spacerze lub hobby.
Niezwykle ważne jest delegowanie niektórych obowiązków i nauczenie się proszenia o pomoc współmałżonka, rodziny lub przyjaciół. Budowanie wsparcia nie jest luksusem, ale koniecznością, aby utrzymać zasoby rodzicielskie.
Czytaj także
- Dlaczego nieświadomie kopiujemy gesty naszego rozmówcy: neurobiologia relacji
- Dlaczego do końca bronimy swojego punktu widzenia: jak dysonans poznawczy działa na poziomie neuronalnym
